ντελικάτος

-η, -ο (Μ ντελικάτος και δελικάτος και διλικάτος -η, -ον)

νεοελλ.

1. λεπτός στην κατασκευή ή στους τρόπους, λεπτοκαμωμένος, λεπτοφυής, ευγενικός, αβρός

2. ευπαθής, φιλάσθενος

μσν.

(για τρόφιμα) νόστιμος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. delicato «αβρός, κομψός» < λατ. delicatus «τρυφερός, αβρός». Οι τ. με το -δ- (δελικάτος, διλικάτος) από υπεραστισμό].